Co oznacza digiuno w Włoski?
Jakie jest znaczenie słowa digiuno w Włoski? Artykuł wyjaśnia pełne znaczenie, wymowę wraz z dwujęzycznymi przykładami i instrukcjami, jak używać digiuno w Włoski.
Słowo digiuno w Włoski oznacza pościć, głodować, post, jelito czcze, post. Aby dowiedzieć się więcej, zobacz szczegóły poniżej.
Znaczenie słowa digiuno
pościćverbo intransitivo (czasownik niedokonany: Oznacza czynność jeszcze nie skończoną (np. jechać).) Alcune religioni impongono ai loro fedeli di digiunare in un periodo sacro dell'anno. |
głodować(per protesta) (czasownik niedokonany: Oznacza czynność jeszcze nie skończoną (np. jechać).) Per protestare contro il suo trattamento il prigioniero ha deciso di digiunare. |
postsostantivo maschile (rzeczownik rodzaju męskiego: Oznacza osobę, zwierzę, przedmiot, zjawisko lub pojęcie rodzaju męskiego (np. monter, koń, wiatr).) Il digiuno dura quaranta giorni. |
jelito czczesostantivo maschile (parte dell'intestino) |
postsostantivo maschile (rzeczownik rodzaju męskiego: Oznacza osobę, zwierzę, przedmiot, zjawisko lub pojęcie rodzaju męskiego (np. monter, koń, wiatr).) Secondo questo libro sulle diete, il digiuno fa bene. |
Nauczmy się Włoski
Teraz, gdy wiesz więcej o znaczeniu digiuno w Włoski, możesz dowiedzieć się, jak ich używać na wybranych przykładach i jak je przeczytaj je. I pamiętaj, aby nauczyć się powiązanych słów, które sugerujemy. Nasza strona internetowa jest stale aktualizowana o nowe słowa i nowe przykłady, dzięki czemu możesz sprawdzić znaczenia innych słów, których nie znasz w Włoski.
Powiązane słowa digiuno
Zaktualizowane słowa Włoski
Czy wiesz o Włoski
Włoski (italiano) to język romański, którym posługuje się około 70 milionów ludzi, z których większość mieszka we Włoszech. Włoski używa alfabetu łacińskiego. Litery J, K, W, X i Y nie występują w standardowym alfabecie włoskim, ale nadal występują w zapożyczeniach z języka włoskiego. Włoski jest drugim najczęściej używanym językiem w Unii Europejskiej z 67 milionami użytkowników (15% populacji UE) i jest używany jako drugi język przez 13,4 miliona obywateli UE (3%). Włoski jest głównym językiem roboczym Stolicy Apostolskiej, pełniąc funkcję lingua franca w hierarchii rzymskokatolickiej. Ważnym wydarzeniem, które przyczyniło się do rozpowszechnienia języka włoskiego, był podbój i okupacja Włoch przez Napoleona na początku XIX wieku. Ten podbój przyczynił się do zjednoczenia Włoch kilkadziesiąt lat później i popchnął język włoski. Włoski stał się językiem używanym nie tylko wśród sekretarzy, arystokratów i dworów włoskich, ale także przez burżuazję.