Co oznacza nervatura w Włoski?
Jakie jest znaczenie słowa nervatura w Włoski? Artykuł wyjaśnia pełne znaczenie, wymowę wraz z dwujęzycznymi przykładami i instrukcjami, jak używać nervatura w Włoski.
Słowo nervatura w Włoski oznacza żyłka, żebro, wpustka. Aby dowiedzieć się więcej, zobacz szczegóły poniżej.
Znaczenie słowa nervatura
żyłkasostantivo femminile (rzeczownik rodzaju żeńskiego: Oznacza osobę, zwierzę, przedmiot, zjawisko lub pojęcie rodzaju żeńskiego (np. malarka, podłoga, katastrofa).) Con la lente d'ingrandimento gli scienziati sono riusciti a vedere tutte le nervature dell'ala della zanzara. |
żebrosostantivo femminile (rzeczownik rodzaju nijakiego: Oznacza osobę, zwierzę, przedmiot, zjawisko lub pojęcie rodzaju nijakiego (np. dziecko, wiadro, zimno).) Guardando in alto Brian vedeva le nervature del tetto. |
wpustkasostantivo femminile (rzeczownik rodzaju żeńskiego: Oznacza osobę, zwierzę, przedmiot, zjawisko lub pojęcie rodzaju żeńskiego (np. malarka, podłoga, katastrofa).) Il falegname ha usato una linguetta per unire le due tavole. |
Nauczmy się Włoski
Teraz, gdy wiesz więcej o znaczeniu nervatura w Włoski, możesz dowiedzieć się, jak ich używać na wybranych przykładach i jak je przeczytaj je. I pamiętaj, aby nauczyć się powiązanych słów, które sugerujemy. Nasza strona internetowa jest stale aktualizowana o nowe słowa i nowe przykłady, dzięki czemu możesz sprawdzić znaczenia innych słów, których nie znasz w Włoski.
Powiązane słowa nervatura
Zaktualizowane słowa Włoski
Czy wiesz o Włoski
Włoski (italiano) to język romański, którym posługuje się około 70 milionów ludzi, z których większość mieszka we Włoszech. Włoski używa alfabetu łacińskiego. Litery J, K, W, X i Y nie występują w standardowym alfabecie włoskim, ale nadal występują w zapożyczeniach z języka włoskiego. Włoski jest drugim najczęściej używanym językiem w Unii Europejskiej z 67 milionami użytkowników (15% populacji UE) i jest używany jako drugi język przez 13,4 miliona obywateli UE (3%). Włoski jest głównym językiem roboczym Stolicy Apostolskiej, pełniąc funkcję lingua franca w hierarchii rzymskokatolickiej. Ważnym wydarzeniem, które przyczyniło się do rozpowszechnienia języka włoskiego, był podbój i okupacja Włoch przez Napoleona na początku XIX wieku. Ten podbój przyczynił się do zjednoczenia Włoch kilkadziesiąt lat później i popchnął język włoski. Włoski stał się językiem używanym nie tylko wśród sekretarzy, arystokratów i dworów włoskich, ale także przez burżuazję.