Co oznacza fuso orario w Włoski?
Jakie jest znaczenie słowa fuso orario w Włoski? Artykuł wyjaśnia pełne znaczenie, wymowę wraz z dwujęzycznymi przykładami i instrukcjami, jak używać fuso orario w Włoski.
Słowo fuso orario w Włoski oznacza strefa czasowa, strefa, czas górski, czas wschodni, różnica czasu, czas wschodni. Aby dowiedzieć się więcej, zobacz szczegóły poniżej.
Znaczenie słowa fuso orario
strefa czasowasostantivo maschile La mia amica vive in un fuso orario diverso, quindi posso chiamarla solo di mattina. |
strefasostantivo maschile (rzeczownik rodzaju żeńskiego: Oznacza osobę, zwierzę, przedmiot, zjawisko lub pojęcie rodzaju żeńskiego (np. malarka, podłoga, katastrofa).) Mia madre continua a chiamarmi la sera tardi, vorrei che si ricordasse che siamo in fusi orari diversi. |
czas górskisostantivo maschile (USA) (Am. Płn.) Charles è arrivato a Denver poco dopo le 11 con il fuso orario di montagna. |
czas wschodnisostantivo maschile (Stati Uniti) |
różnica czasu
|
czas wschodnisostantivo maschile (Stati Uniti) (strefa czasowa) Il mezzogiorno del fuso orario dell'est sono le 17 GMT. |
Nauczmy się Włoski
Teraz, gdy wiesz więcej o znaczeniu fuso orario w Włoski, możesz dowiedzieć się, jak ich używać na wybranych przykładach i jak je przeczytaj je. I pamiętaj, aby nauczyć się powiązanych słów, które sugerujemy. Nasza strona internetowa jest stale aktualizowana o nowe słowa i nowe przykłady, dzięki czemu możesz sprawdzić znaczenia innych słów, których nie znasz w Włoski.
Powiązane słowa fuso orario
Zaktualizowane słowa Włoski
Czy wiesz o Włoski
Włoski (italiano) to język romański, którym posługuje się około 70 milionów ludzi, z których większość mieszka we Włoszech. Włoski używa alfabetu łacińskiego. Litery J, K, W, X i Y nie występują w standardowym alfabecie włoskim, ale nadal występują w zapożyczeniach z języka włoskiego. Włoski jest drugim najczęściej używanym językiem w Unii Europejskiej z 67 milionami użytkowników (15% populacji UE) i jest używany jako drugi język przez 13,4 miliona obywateli UE (3%). Włoski jest głównym językiem roboczym Stolicy Apostolskiej, pełniąc funkcję lingua franca w hierarchii rzymskokatolickiej. Ważnym wydarzeniem, które przyczyniło się do rozpowszechnienia języka włoskiego, był podbój i okupacja Włoch przez Napoleona na początku XIX wieku. Ten podbój przyczynił się do zjednoczenia Włoch kilkadziesiąt lat później i popchnął język włoski. Włoski stał się językiem używanym nie tylko wśród sekretarzy, arystokratów i dworów włoskich, ale także przez burżuazję.