Co oznacza curioso w Włoski?

Jakie jest znaczenie słowa curioso w Włoski? Artykuł wyjaśnia pełne znaczenie, wymowę wraz z dwujęzycznymi przykładami i instrukcjami, jak używać curioso w Włoski.

Słowo curioso w Włoski oznacza wtykać nos, wtrącać się, węszenie, węszyć, dociekliwy, ciekawy, ciekawy, badawczy, ciekawski, wścibski, dziwaczny, cudaczny, ciekawy, zainteresowany, ciekawski, poszukujący, ciekawy, dziwny, osobliwy, kuriozalny, dziwny, osobliwy, dziwny, dziwaczny, dziwaczny, zwariowany, dziwaczny, dziwny, wścibski, dziwny, dziwna sprawa, niezwykły. Aby dowiedzieć się więcej, zobacz szczegóły poniżej.

Słuchaj wymowy

Znaczenie słowa curioso

wtykać nos

(przenośny)

Se ne sta sempre a curiosare tra gli affari privati del vicinato.

wtrącać się

(czasownik zwrotny niedokonany: Czasownik występujący z zaimkiem się; oznacza czynność jeszcze nie skończoną (np. palić się))

węszenie

(rzeczownik rodzaju nijakiego: Oznacza osobę, zwierzę, przedmiot, zjawisko lub pojęcie rodzaju nijakiego (np. dziecko, wiadro, zimno).)
Maria ha la brutta abitudine di ficcanasare (or: fare la ficcanaso). Non lasciare alcun documento personale in bella vista!

węszyć

(potoczny)

(czasownik niedokonany: Oznacza czynność jeszcze nie skończoną (np. jechać).)
Stavo curiosando in camera sua quando ho trovato questa foto.

dociekliwy, ciekawy

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)
I bambini sono naturalmente curiosi circa le relazioni familiari.

ciekawy

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)
Gli amici curiosi di Paolo gli hanno fatto domande sul nuovo lavoro.

badawczy

aggettivo

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)
Gli studenti con una mente curiosa vogliono risposte vere.

ciekawski, wścibski

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)
I ratti sono creature curiose.

dziwaczny, cudaczny

aggettivo (informale)

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)
C'è stato un incidente curioso, tra un uniciclo e un autobus.

ciekawy, zainteresowany

aggettivo

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)

ciekawski

aggettivo

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)

poszukujący, ciekawy

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)

dziwny, osobliwy, kuriozalny

aggettivo

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)
Le opere d'arte sono affascinanti, ma l'esposizione è strana.

dziwny, osobliwy

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)
C'è uno strano tipo con un costume da clown per strada.

dziwny

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)
Uno dei pasticcini aveva una forma strana.
Jedno z tych ciasteczek miało dziwny kształt.

dziwaczny

aggettivo

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)
Di dessert c'era un piatto bizzarro (or: curioso) a base di pesce.

dziwaczny

aggettivo

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)
Un gatto a tre zampe? Che strano!

zwariowany

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)
Mi è successo qualcosa di stravagante oggi venendo al lavoro.

dziwaczny, dziwny

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)
Si occupa di qualche strano affare con macchine usate.

wścibski

(informale)

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)
Tu sei un piccolo ficcanaso, vero?

dziwny

aggettivo

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)
C'è qualcosa di strano in quell'uomo laggiù.

dziwna sprawa

aggettivo

Che strano! Chi se lo sarebbe mai aspettato?
Dziwna sprawa! Kto by się tego spodziewał?

niezwykły

aggettivo

(przymiotnik: Określa jakość rzeczownika (np. czerwony) lub relację do rzeczownika (np. miejski); odpowiada na pytanie jaki? jaka? jakie?)
Dorothy aveva delle maniere piuttosto bizzarre e non era chiaramente abituata a stare con gente raffinata.

Nauczmy się Włoski

Teraz, gdy wiesz więcej o znaczeniu curioso w Włoski, możesz dowiedzieć się, jak ich używać na wybranych przykładach i jak je przeczytaj je. I pamiętaj, aby nauczyć się powiązanych słów, które sugerujemy. Nasza strona internetowa jest stale aktualizowana o nowe słowa i nowe przykłady, dzięki czemu możesz sprawdzić znaczenia innych słów, których nie znasz w Włoski.

Czy wiesz o Włoski

Włoski (italiano) to język romański, którym posługuje się około 70 milionów ludzi, z których większość mieszka we Włoszech. Włoski używa alfabetu łacińskiego. Litery J, K, W, X i Y nie występują w standardowym alfabecie włoskim, ale nadal występują w zapożyczeniach z języka włoskiego. Włoski jest drugim najczęściej używanym językiem w Unii Europejskiej z 67 milionami użytkowników (15% populacji UE) i jest używany jako drugi język przez 13,4 miliona obywateli UE (3%). Włoski jest głównym językiem roboczym Stolicy Apostolskiej, pełniąc funkcję lingua franca w hierarchii rzymskokatolickiej. Ważnym wydarzeniem, które przyczyniło się do rozpowszechnienia języka włoskiego, był podbój i okupacja Włoch przez Napoleona na początku XIX wieku. Ten podbój przyczynił się do zjednoczenia Włoch kilkadziesiąt lat później i popchnął język włoski. Włoski stał się językiem używanym nie tylko wśród sekretarzy, arystokratów i dworów włoskich, ale także przez burżuazję.