Hvað þýðir pronome í Ítalska?

Hver er merking orðsins pronome í Ítalska? Greinin útskýrir alla merkingu, framburð ásamt tvítyngdum dæmum og leiðbeiningum um hvernig á að nota pronome í Ítalska.

Orðið pronome í Ítalska þýðir fornafn, Fornafn. Til að fá frekari upplýsingar, vinsamlegast skoðaðu upplýsingarnar hér að neðan.

Hlustaðu á framburð

Merking orðsins pronome

fornafn

nounneuter

Fornafn

noun (parte del discorso che si usa per sostituire una parte del testo precedente o successivo)

Sjá fleiri dæmi

Notate pure che usò il pronome “noi”.
Við tökum líka eftir að hann segir „vér.“
Sì, in modo che possiamo imparare i loro nomi, se hanno dei nomi, e quindi introdurre i pronomi piu'avanti.
Já svo við getum lært þeirra nöfn ef þeir hafa nöfn og síðan tökum við fornöfn.
Ad esempio, può essere reso con un pronome relativo, come “che”, “il quale” o “i quali”.
Til dæmis má skilja það sem tilvísunarfornafnið „sem“.
In maniera analoga, nel testo ebraico sono usati pronomi femminili per indicare la sapienza personificata.
Þegar viskan er persónugerð eru á samsvarandi hátt notuð um hana fornöfn í kvenkyni á hebresku.
Quando ho chiamato a vederla nel giugno del 1842, era andato a caccia nei boschi, come era suo solito ( non sono sicuro se fosse un maschio o femmina, e quindi utilizzare le più comuni pronome ), ma la sua padrona mi ha detto che è venuto nel quartiere un po ́più di un anno prima, nel mese di aprile, ed è stato infine presi in casa loro, che era di un bruno- scuro colore grigio, con un macchia bianca sulla gola, e piedi bianchi, e aveva una grande coda folta come una volpe, che in inverno la pelliccia è cresciuta di spessore e bemolle fuori lungo i fianchi, formando strisce dieci o dodici centimetri di lunghezza per due e mezzo di larghezza, e sotto il mento come un manicotto, la parte superiore libera, sotto la arruffati come feltro, e nella primavera queste appendici caduto fuori.
Þegar ég kallaði að sjá hana í júní, 1842, var hún horfin A- veiði í skóginum, eins og henni vanur ( Ég er ekki viss um hvort það var karl eða kona, og svo nota the fleiri sameiginlegur fornafnið ), en húsfreyju hennar sagði mér að hún kom í hverfið aðeins meira en fyrir ári, í apríl og var að lokum tekið inn í hús sitt, að hún var dökk rauðbrúnir grár litur, með hvítur blettur á hálsi hennar og hvítur fætur, og hafði stór bushy hali eins og refur, að í vetur feldi óx þykk og flatted út eftir hliðum hennar, sem mynda rönd tíu eða tólf tommu langur með tveimur og hálfan breiður, og undir höku hennar eins og muff, efri hlið laus, undir matted eins fannst, og vorið þessum undirhúð lækkaði burt.
Nella lettera dell’apostolo e nei nostri commenti su di essa, il pronome “noi” nelle sue varie forme si riferisce in primo luogo agli unti seguaci di Gesù.
Í bréfi postulans og athugasemdum okkar um það á fornafnið „vér“ (eða ‚við‘) fyrst og fremst við smurða fylgjendur Jesú.
Winer scrive: “A volte il pronome [hoùtos] non si riferisce al sostantivo più vicino, ma a uno che, seppur più lontano, era mentalmente il più vicino e presente al pensiero dello scrittore, in quanto costituiva l’argomento principale”. — A Grammar of the Idiom of the New Testament, 7a edizione, 1897.
Winer skrifar: „Fornafnið [hóʹtos] vísar ekki alltaf til næsta nafnorðs heldur vísar það stundum til annars sem stendur fjær en er aðalfrumlagið og næst í huganum, næst hugsun ritarans.“ — A Grammar of the Idiom of the New Testament, 7. útgáfa, 1897.
(Giovanni 16:7, 8) Quando invece è usata la parola greca per spirito (pnèuma), che è di genere neutro, è giustamente utilizzato il pronome neutro.
(Jóhannes 16:7, 8) Gríska orðið pneuma, andi, er hins vegar hvorugkynsorð og tekur með sér persónufornafn í hvorugkyni á grísku.
Perciò, nel descrivere ciò che il soccorritore avrebbe fatto, Gesù usò pronomi personali maschili.
Þegar Jesús lýsti því sem hjálparinn myndi gera notaði hann eðlilega persónufornöfn í karlkyni.
Benché personificato come “soccorritore”, lo spirito santo non è una persona, tant’è vero che nel testo greco alla parola spirito corrisponde il pronome neutro (‘esso’).
Þótt heilagur andi sé persónugerður sem ‚hjálpari‘ er hann ekki persóna því að á grísku stendur fornafnið (hér þýtt „hann“) í hvorugkyni þar sem það á við andann.
L’uso del pronome singolare ebraico “tuo” indica che qualsiasi israelita ubbidiente avrebbe avuto questa esperienza.
Að hebreska fornafnið, sem þýtt er „þíns,“ skuli standa í eintölu gefur til kynna að hér sé átt við persónulega reynslu hlýðins Ísraelsmanns.
6:8a: Perché qui si usa il pronome plurale “noi”?
6:8a — Af hverju eru fornöfnin „ég“ og „vor“ notuð hér?
(Zaccaria 8:23) Con il pronome “voi” si intendono i giudei spirituali, vale a dire l’odierno rimanente dei cristiani unti.
(Sakaría 8:23) ‚Gyðingarnir,‘ sem hér eru nefndir, eru andlegir, það er að segja smurðir kristnir menn nú á tímum.
(Esodo 3:15; Geremia 32:35) In passi come Matteo 6:9 e Giovanni 17:6, 26, una versione albanese molto diffusa rende l’espressione greca “il tuo nome” (cioè il nome di Dio) col semplice pronome di seconda persona singolare, come se in quei passi non si accennasse affatto a un nome.
Mósebók 3: 15; Jeremía 32:35) Í útbreiddri albanskri þýðingu eru grísku orðin, sem þýða „nafn þitt“ (það er að segja nafn Guðs) í ritningargreinum svo sem Matteusi 6:9 og Jóhannesi 17: 6, 26, einfaldlega þýdd sem „þú,“ rétt eins og ekkert væri minnst þar á nafn.
Dato che in riferimento all’“uomo che è un giudeo” viene usato il pronome “voi”, si tratta di un “uomo” composito.
Gyðingurinn táknar greinilega hóp fólks þar sem sagt er við hann: „Við viljum fara með ykkur.“
Pronome possessivo: mio, tuo, suo, nostro, vostro, loro...
Eignarfornöfnin mein, dein, sein, ihr, unser, euer og ihr (Ihr ef þérun) taka líka að sér þessar endingar.
Qui sia “quei” che “tale” traducono forme del termine greco ekèinos, un pronome dimostrativo che indica qualcosa di distante nel tempo.
Orðin „þeim“ og „þessa“ eru bæði þýðing gríska orðsins ekeiʹnos, ábendingarfornafns er vísar til einhvers sem er fjarri í tíma.
[Voglio qui far notare che il pronome ‹loro› usato in questa domanda... si riferisce alla folla].
[Ég vil taka fram að hugtakið „þeirra“ í þessu samhengi ... á við um mannfjöldann] Hann svaraði [lærisveinunum]: Yður er gefið að þekkja leynda dóma himnaríkis, hinum er það ekki gefið [það er að segja hinum trúlausu].
Hanno il pronome “Egli”, non il sostantivo ‘Dio’.
Þau nota öll fornafnið „hann“ í staðinn fyrir „Guð.“
Invece di parlare di Geova in terza persona, Davide ora usa il pronome “tu”.
Í stað þess að tala um Jehóva sem „hann“ notar Davíð nú persónufornafnið „þú.“
Il pronome plurale “noi” indica che con Geova c’è qualcun altro.
Fleirtölumyndin „vor“ gefur til kynna að önnur persóna sé hjá Jehóva.
Pertanto, quando in Giovanni 16:7, 8 la Bibbia usa pronomi personali maschili in relazione a paràkletos, lo fa per ragioni grammaticali, non dottrinali.
Notkun Biblíunnar á persónufornafni í karlkyni í tengslum við parakletos í Jóhannesi 16:7, 8 samræmist málfræðireglum, en boðar enga kennisetningu.
L’espressione “questa generazione” include una forma del pronome dimostrativo hoùtos, che corrisponde all’italiano “questo”.
Ábendingarfornafnið hóʹtos í sambandinu „þessi kynslóð“ samsvarar ágætlega íslenska orðinu „þessi.“
Quando si scrivono i pezzi, bisogna stare attenti ai pronomi, così da non confondere il lettore.
Ūegar mađur skrifar greinar, verđur mađur ađ gæta ađ fornöfnunum svo ūau rugli ekki lesendur.

Við skulum læra Ítalska

Þannig að nú þegar þú veist meira um merkingu pronome í Ítalska geturðu lært hvernig á að nota þau með völdum dæmum og hvernig á að lestu þau. Og mundu að læra tengd orð sem við mælum með. Vefsíðan okkar er stöðugt að uppfæra með nýjum orðum og nýjum dæmum svo þú getir flett upp merkingu annarra orða sem þú þekkir ekki í Ítalska.

Veistu um Ítalska

Ítalska (italiano) er rómanskt tungumál og er talað af um 70 milljónum manna, sem flestir búa á Ítalíu. Ítalska notar latneska stafrófið. Stafirnir J, K, W, X og Y eru ekki til í venjulegu ítalska stafrófinu, en þeir koma samt fyrir í lánsorðum úr ítölsku. Ítalska er næst útbreiddasta í Evrópusambandinu með 67 milljónir manna (15% íbúa ESB) og það er talað sem annað tungumál af 13,4 milljónum ESB borgara (3%). Ítalska er helsta vinnutungumál Páfagarðs og þjónar sem lingua franca í rómversk-kaþólsku stigveldinu. Mikilvægur atburður sem hjálpaði til við útbreiðslu ítalska var landvinningur og hernám Napóleons á Ítalíu snemma á 19. öld. Þessi landvinningur ýtti undir sameiningu Ítalíu nokkrum áratugum síðar og ýtti undir tungumál ítölsku. Ítalska varð tungumál sem notað var ekki aðeins meðal ritara, aðalsmanna og ítalskra dómstóla, heldur einnig af borgarastéttinni.